இதை வெளிய யார்கிட்டயும் சொல்லிடாதீங்க சார்....

டிஸ்கி : இங்கு பெயர், ஊர் மற்றும் சில அடிப்படை விவரங்கள் மாற்றப்பட்டுள்ளன. அதனால் கவலைப்படாமல் படிங்க.

இன்று மதியம் கொஞ்சம் லேட்டாக எங்கள் கம்பெனி கேண்டீனுக்கு சாப்பிடப்போனேன். அது மதுரைக்காரர் ஒருவர் லீசுக்கு எடுத்து நடத்தும் கேண்டீன். எனவே சில தமிழர்களும் சர்வர்களாக வேலை செய்கிறார்கள். அதில் மணி அண்ணனும் ஒருவர். ரொம்ப நல்லவர். எல்லோருக்கும் சிக்கன் பீஸ் ஒன்று வைத்தால், எனக்கு ரெண்டு வைப்பார். நான் சாம்பார் ரவுண்டு முடித்த அடுத்த கணமே ரசத்துடன் ரெடியாக நிற்பார். மற்றவர்கள் கூப்பிட்டால் தான் வருவார்.

எனக்கு எப்போதுமே ஸ்பெஷல் கவனிப்பு உண்டு. ஒருவேளை அதற்குக் காரணம் நான் அவரை அண்ணா என்று அழைப்பதால் இருக்கலாம். எல்லோரும் அவரை பெயர் சொல்லியோ, ‘சாம்பார்’ ‘ரசம்’ என்றோ அழைக்கும்போது, நான் அண்ணன் என்றது அவருக்குப் பிடித்திருக்கலாம். இன்று கேண்டீனில் நான் தான் கடைசி என்பதால், ஃப்ரீயாக இருந்தார்கள். நானும் சாப்பிட்டுவிட்டு, அவருடன் ‘எந்த ஊருண்ணே நீங்க?” என்று கேட்டேன்.

“எனக்கு ராஜபாளையம்ங்க..” என்றார்.

“ராஜபாளையமா...அங்க பக்கத்துல கிராமமா?”

“இல்லை சார்..டவுனே தான்..$$$ நகர்”

அங்கே என் அண்ணன் ஒருவர் ‘பெரிய கை’ என்பதால் ”அவரைத் தெரியுமா” என்றேன்.

“நல்லாத் தெரியும் சார்..அவர் என் பிஸினஸ்க்கு எவ்வளவோ ஹெல்ப் பண்ணி இருக்கார். அவரை உங்களுக்குத் தெரியுமா?”

“ம்..அண்ணன் தான்.”

சர்வர் பிஸினஸ் என்று சொல்கிறாரே என்று ஆச்சரியப்பட்டு “என்ன பிஸினஸ் பண்ணீங்க?” என்றேன்.

“என்ன பண்ணலைன்னு கேளுங்க. அவர் ஹெல்ப் பண்ணது செங்கல் சூளை பிஸினஸ்க்கு. முதல்ல நான் மலேசியால இருந்தேன் சார். அங்க இருந்தே யாவாரத்துல இறங்குனேன். நல்ல காசு. அப்புறம் நம்மூருக்கு வந்துட்டேன் சார். விவசாயம், செங்கச் சூளை, ஏஜென்ஸின்னு மூணு பிசினஸ் பண்ணேன்..காசு கொட்டோகொட்டுன்னு கொட்டுச்சு. உங்க அண்ணன்லாம் அப்போ சாதாரண ஆளு..தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க..ஆனா என்கூட ரொம்ப பழக்கம். அவருக்குத் தெரிஞ்ச எல்லா காண்ட்ராக்டர்கிட்டயும் என்னைப் பத்திச் சொல்லி, நிறைய கஸ்டமரை தேடிக்கொடுத்தார்..நல்ல மனுசன்..”

“நான் ஒன்னும் நினைக்கலை..சொல்லுங்க..நம்மூருல அப்போ கார் ரொம்ப கம்மி சார். அப்பவே நானும் ஒரு கார் வாங்கிட்டேன். சம்சாரம், 2 பொம்பளைப்பிள்ளைன்னு அவ்வளவு சந்தோசமான வாழ்க்கை சார்..திடீர்னு சொந்தக்காரன் ஒருத்தன் வெளிநாட்டுக்கு ஆள் அனுப்புவோம், நல்ல பிசினஸ்ன்னு சொன்னான். அவனுக்கு நிறைய ஏஜெண்ட் கூட லின்க் இருந்துச்சு..

ஒரு வருசம் நல்லாத்தான் போச்சு. மொத்தமொத்தமா நிறையப்பேரை அனுப்புவோம். ஒருதடவை 60 பேரை அனுப்ப எல்லாம் ரெடி பண்ணோம். ஆளுக்கு ஒரு லட்சம் வாங்கி, ஏஜெண்ட்கிட்ட கொடுத்தோம். திடீர்னு அந்த ஏஜெண்ட் மாயமாயிட்டான். எங்க தேடியும் கிடைக்கலை.எல்லாரும் கொடுத்த காசைக் கேட்டு மிரட்டுறாங்க..என் சொந்தக்காரனும் விட்டுட்டு வெளிநாட்டுக்கு ஓடிட்டான். காசு கொடுத்தவன் எல்லாம் கூலி வேலை பார்க்கிறவங்க..கடன உடன வாங்கி கொடுத்திருந்தாங்க..ஓடறதுக்கு மனசு கேட்கலை..என் சொத்து எல்லாத்தையும் வித்து, எல்லாருக்கும் காசை கொடுத்திட்டேன் சார்..ரெண்டு வீடு, $$$மலைகிட்ட தோப்பு எல்லாம் போச்சு..”

“$$$ மலைகிட்ட தோப்பா? எந்தத் தோப்பு?” அந்த இடம் என் பூர்வீகக் கிராமத்திற்கு அருகில் என்பதால் ஆர்வத்துடன் கேட்டேன். அவர் இடத்தைச் சொன்னார்.

எனக்கு அவரை அடையாளம் தெரிந்தது..”மணி நாயக்கரா நீங்க?” என்றேன்.

அவர் கண் கலங்கிவிட்டது. “ஆமாம் சார், என்னை இப்படி இப்பக்குள்ள யாருமே கூப்பிடலை..அங்க எல்லாரும் இப்படிதான் மரியாதையா கூப்பிடுவாங்க சார் ” என்றார்.

அவர் வாங்கிய தோப்பு என் பெரியப்பாவுடையது. மூன்று பெண்ணைக் கட்டிக்கொடுத்து கடனாளி ஆன பெரியப்பா, கடனில் இருந்து மீள வழி இல்லாமல் அதை 18 வருடம் முன்பு விற்றார். அதை விற்கும் முடிவு எடுக்கும்போது, நான் அங்கு இருந்தேன். அந்த மூன்று பெண்களும் விற்க வேண்டாம் என்று அழுதார்கள். அதுவரை ’ பெரிய மனிதராக’ இருந்தவர், அதை விற்றபின் சாதாரண மனிதர் ஆனார். பொருள் இல்லாதவரை பொருளற்றவராகச் செய்தது பணம்.

அப்போது மணி நாயக்கர் பற்றி நிறையக் கேள்விப்பட்டேன். பிஸினஸ் மேன் என்ற கௌரவம் அவருக்கு இருந்தது. இப்போது அதே மணி நாயக்கரை சர்வராக பார்ப்பேன் என்று நினைக்கவில்லை. இப்போது நான் அவரைப் பற்றிக் கேட்டது பெரும் தவறென்று புரிந்தது. அவரைப் பற்றித் தெரிந்த என் முன் சர்வராக நிற்கும் அவலத்தை அவர் உணர்ந்தார். முகம் சுண்டிவிட்டது. ஆனாலும் தொடர்ந்து, தான் வீழ்ந்த கதையை சொல்லிக்கொண்டே சென்றார்...

எனக்கு இவரிடம் தன் தோப்பை விற்ற பெரியப்பா ஞாபகம் வந்தது. அவரும் எப்படி இருந்த மனிதர்..இவரைப் போலவே...

காலம் பலரின் வாழ்க்கையையும் தலைகீழாகப் புரட்டிப்போட்டு விடுகிறது. எங்கள் ஊரில் நான் சிறுவனாக இருந்த போது அதிகாரமிக்கவர்களாக இருந்த பல குடும்பங்கள், இப்போது ஒடுங்கிக் கிடக்கின்றன. கண்முன்னே பலரும் ஒரே நாளில் உச்சியில் இருந்து கீழே விழுந்துகொண்டே இருக்கின்றார்கள்..அதன்பின்னும் எது நம்மை ‘என்னை யாராலும் அசைக்க முடியாது..நான் பெரிய ஆள்’ என்று எண்ண வைக்கின்றது? எது அதிகாரமும் பணமும் இருப்பதாலேயே சகமனிதர்களை ஏளனமாக எண்ண வைக்கின்றது? எது நம்மை கண்மண் தெரியாமல் ஆட வைக்கின்றது?

“ரெண்டு பொட்டப்புள்ளைங்க சார்..கல்யாணத்துக்கு நிக்குது. அம்பது பவுனை என் பொண்டாட்டி அப்பவே பத்திரப்படுத்திட்டா. இப்போ கல்யாணச் செலவுக்கு காசு வேணும். அதான் இங்க வந்துட்டேன். டிரைவர் வேலைன்னு சொன்னாங்க சார். சொந்தமா கார் வச்சிருந்ததால ட்ரைவிங் தெரியும். இங்க வந்தா, சர்வரா போட்டுட்டாங்க”

“என்ன வேலையா இருந்தா என்னண்ணே..திருடுறமா, ஏமாத்துறமா?” என்றேன்.

“ஆமாம் சார்..ஆள் இல்லேன்னா எச்சித்தட்டுக்கூட கழுவுவேன் சார்..இப்போதைக்கு கொஞ்சம் காசு சேர்க்கணும் சார்..புள்ளைகளை கரையேத்தணும்” என்றார் மணி நாயக்கர்.

தன் குழந்தைகளுக்காக, அவர்களின் வாழ்க்கைக்காக இங்கே தினமும் அவமானப்பட்டு சம்பாதிக்கும் அந்த நல்ல மனிதரைப் பார்க்கும்போது எனக்கு மரியாதை அதிகம் ஆகியது. வாழ்க்கையில் கடும் தோல்வியைச் சந்தித்துவிட்டபின்னும், தன் குடும்பத்தை விட்டு ஓடாமல் அவரைக் கட்டி வைத்திருப்பது எது? இந்தப் பாசத்தின் அடிவேர் எங்குள்ளது?

”சார்..ஊருக்குப் போனா என்னைப் பார்த்தேன்னு யார்கிட்டயும் சொல்ல வேண்டாம் சார்” என்றார். ஏறக்குறைய அழுகின்ற நிலையில் இருந்தார். நானும் கனத்த மனதுடன் “இல்லைண்ணே..அதெல்லாம் சொல்ல மாட்டேன்” என்று சொல்லிவிட்டு யோசனையோடே என் இடத்திற்கு வந்தேன்.

’நம்ம வாழ்க்கையை நாம முழுசா வாழணும்..எஞ்சாய்’ என்ற ஆட்டத்திற்கு நடுவே, இந்த மனிதர்களை குடும்பத்திற்காக உழைக்க வைப்பது எது? ’தனிமனித வாழ்க்கையும் சுதந்திரமுமே முக்கியம்’ என்று பேசினாலும் அடிப்படையில் கண்ணுக்குத் தெரியாத ஏதோவொரு தர்மம், நம்மை இன்னும் மனிதர்களாகவே வைத்துள்ளது...நாம் இன்று வாழ்கின்ற இந்த வாழ்க்கை, இது போல் நமக்குத் தெரிந்த/தெரியாத முன்னோர்களின் தியாகத்தால் வந்ததல்லவா? காடு, கழனியில் உழன்று படிப்படியாக நம்மை இந்த நிலைக்கு கொண்டுவந்தது வம்சவம்சமாக அவர்கள் உழைத்த பலன் எதிர்பாரா உழைப்பல்லவா? அவர்கள் எதை எதிர்பார்த்து, தன்னை வருத்தி நம்மை இந்த இடத்திற்கு கொண்டு வந்தார்கள்? ‘தன் சந்தோசம் மட்டுமே முக்கியம்’ என்று எண்ணாமல் அவர்களைக் காத்தது எது?

நிலையில்லாத உலகில் நிலைத்து நிற்கும் அந்த தர்மம் தான் என்ன?............