திருவள்ளுவரும் ஹனிமூனில் வாங்கிய தர்ம(பத்தினி) அடியும்

டிஸ்கி: கதையல்ல நிஜம்.

நம்ம அதிரடிக்கார மச்சான் தன் தர்மபத்தினியுடன் கொடைக்கானலுக்கு ஹனிமூன் போயிருந்தபோது, சனியன் மாதிரி அறுவைக்கார நண்பன் ஒருவன் அவருக்கு ஃபோன் செய்தான். இவரும் எடுத்துப் பேசினார். அவன் போன கதை வந்த கதை என பேசிக்கொண்டேயிருந்தான்.

நம்ம அக்காவும் இவரைப் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தார். மச்சானும் ’அறுக்கானே ’என நினைத்துக்கொண்டு, வாயை லேசாகக் கோணிக்கொண்டே உஷ்..உஷ்.. என மெதுவாக சொல்லிக்கொண்டேயிருந்தார்..அரை மணி நேர அறுவைக்குப் பின் ஒருவழியாய் ஃபோனைக் கீழே வைத்தார்.

உடனே அக்கா கேட்டார்:” ஏன் ஃபோன்ல பேசும்போது, வாயை வாயைக் கோணிக்கிறீங்க?”

மச்சானும் பெருமையாக “அவன் சரியான பிளேடும்மா!..யாராவது ஃபோன்ல பேசி ரொம்ப அறுத்தா அந்த மாதிரி வாயைக் கோணிப்பேன்..ஆமா, ஏன் கேட்கிறே?” என்றார்.

அவரது மனைவி கடுப்புடன் சொன்னார்:” இல்லே, நேத்து எங்கப்பா பேசும்போதும் இப்படித்தான் பண்ணீங்க..அதான் என்ன விவரம்னு கேட்டேன்”

“ஹே..அது..அதுவந்து..சும்மா..ஹி..ஹி..”

டம்..டும்..டமார்..

நீதி:

திறனறிந்து சொல்லுக சொல்லை அறனும்

பொருளும் அதனினூஉங்கு இல். (644)

பொருள்:

கேட்பவரின் மனப்பான்மை அறிந்தே எந்தச் சொல்லையும் சொல்லவேண்டும். அதைவிட மேலான அறமும் பொருளும் இல்லை.