கடுப்பைக் கிளப்பும் மின்னஞ்சல்கள்!

சில வருடங்களுக்கு முன் எங்கள் ஊரில் நடந்தது இது. என் நண்பன் ஒருவன் ஓடைப்பக்கம் இருந்து நடந்து வந்து கொண்டிருந்தான். வரும் வழியில் ஒரு அடி பம்பு உண்டு. நான் அங்கு தான் நின்று கொண்டிருந்தேன். ஒரு பெண் தண்ணீர் அடித்துக் கொண்டிருந்தது. அவனைப் பார்த்ததும் ‘என்ன மாமா, வேலைக்குப் போகலையா’ என்று கேட்டது. அவனும் ‘இல்லைம்மா..காய்ச்சல்’ என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டான்.

மாலையில் ஊரே பரபரப்பாக இருந்தது. எங்கள் கடையில் தான் வழக்கமாகப் பெண்கள் கூடி, குசும்பு பேசுவார்கள். யாரைப் பற்றியோ தீவிரமாக கதை ஓடுவது மட்டும் தெரிந்தது. ஆனாலும் என்ன விஷயம்னு தெரியவில்லை.பிறகு இரவு ஆண்கள் கூடியபோது விஷயம் வெளியில் வந்தது. ‘அவங்களுக்கு எவ்வளவு தைரியம் பாருப்பா’ என்று அண்ணன் ஒருவர் ஆரம்பித்தார். எல்லோரும் ‘விளக்கமாச் சொல்லுப்பா’ என்று தூபம் போட்டதும், அவர் விஷயத்தை உடைத்தார்.

‘அந்தப் பய இன்னைக்குத் திடீர்னு லீவு போட்டப்பவே எனக்கு டவுட்டுய்யா! இன்னைக்கு மத்தியானம் ஓடைக்கு உள்ளயிருந்து அவனும் அவளும் வந்திருக்காங்க. அதை நம்ம மாமு பாத்துப்புட்டாராம். உடனே ஆளுக்கொரு பக்கமா ஒரே ஓட்டமாம். ஆனாலும் பொட்டபுள்ளைக்கு இவ்வளவு தைரியம் ஆகாதுப்பா’ என்று அவர் சொல்வதைக் கேட்டதும் எனக்குத் தலை சுற்றியது. 

மெதுவாக நான் ’ இல்லைண்ணே, அவன் மட்டும் தான் ஓடைப்பக்கமிருந்து வந்தான். அந்தப் பொண்ணு வீட்ல இருந்து தண்ணிப் பம்புக்குத் தான் வந்துச்சு’ என்றேன். ஆனாலும் யாரும் அதைக் கேட்கத் தயாராக இல்லை. மறுநாள் என் நண்பன் என்னிடம் புலம்பித் தள்ளியது தனிக்கதை. 

நான் பலமுறை அந்த விஷயத்தைப் பற்றிச் சிந்தித்திருக்கிறேன். உண்மையா, பொய்யா என்று கூடக் கவலைப்படாமல், ஏன் இப்படி அந்தச் செய்தி பரப்பப்பட்டது? சரி, படிக்காத பாமர மக்கள். அதனால் தான் இப்படிச் செய்கிறார்கள் என்று மனதைத் தேற்றிக்கொள்வேன். ஆனால் இந்த மின்னஞ்சலில் வருகின்ற சில ஃபார்வர்ட் மெயில்களைப் பார்க்கும்போது, அவர்களே பரவாயில்லை என்று தான் தோன்றுகிறது.

ஆபீஸில் வேலை டைட் என்பதால், எனக்கு வரும் மின்னஞ்சல்களைப் பார்ப்பதற்கே எனக்கு நேரமில்லை.(பதிவிற்கே நேரம் சரியாக உள்ளது!) வாரம் இருமுறை மின்னஞ்சல் பார்ப்பதே என் வழக்கம். எனது பதிவுகளைப் பாராட்டி வரும் மின்னஞ்சல்களுக்குக் கூட லேட்டாகப் பதில் அளிக்கிறோமே என நான் வருத்தப்படுவது வழக்கமாகிவிட்டது. (போட்டான்யா விளம்பரத்தை!). எனது பதிவுலக நண்பர்கள்கூட கடுப்பாகி, இப்போதெல்லாம் எனக்கு மெயிலே அனுப்புவதில்லை.(நான் கஸாலியைச் சொல்லவில்லை!)

எனக்கு வரும் பெரும்பாலான மெயில்கள், ’இந்த மெயிலை நீ 10 பேருக்கு ஃபார்வர்ட் செய்யாவிட்டால், ரத்தம் கக்கிச் சாவாய்’ ரகம் தான். இந்த மாதிரி மெயில்களைப் படித்து விட்டுக் கடுப்பாகி, டெலீட் செய்து விடுவேன். இன்றுவரை நான், மொக்கு மொக்கென்று மொக்கும் பிரியாணியைக் கூட கக்கவில்லை. இருந்தும் ஏன் இப்படிப் பயந்து போய் ஃபார்வர்ட் செய்கிறார்கள்?

மற்றொரு வகை மெயில்கள், ’இதை நீ 10 பேருக்கு அனுப்பினால் அந்த வெப்சைட்/கம்பெனி உனக்கு இவ்வளவு காசை 10 நாட்களில் அனுப்பும்’ என்று வருகின்றன. இதை கர்மசிரத்தையாக பத்துப்பேருக்கு அனுப்பும் என் நண்பர்களிடம், சரியாகப் பத்து நாட்கள் கழித்துக் கேட்டிருக்கிறேன் ’பணம் அக்கவுண்ட்ல ஏறிடுச்சா’ என. ‘ஹி..ஹி..’ என வழிவார்கள். ஆனாலும் திரும்பவும் அதே போன்ற மெயில்கள் ஃபார்வர்ட் செய்கிறார்கள்.

இதே போன்று மிகவும் அக்கறையுடன் சில மெயில்கள் வரும். ’அந்த ஊரில் அவருக்கு இப்படி நடந்து விட்டது. ஆகவே நீங்களும் ஜாக்கிரதையாக இருங்கள்’ என்று எழுதப்பட்டிருக்கும். யோசித்தால் பைத்தியக்காரத்தனமாக இருக்கும். இன்று ஒரு மெயில் வந்திருக்கிறது. கேமிராவில் வரும் ஃப்ளாஷ் லைட் மூலம் கரண்ட் பரவி ஷாக் அடிக்கிறதாம்!

டெல்லியில் ஒரு சிறுமி, கேமிராவுடன் மின்சார ரயிலின் டாப்பில் ஏறி(!) கீழே உள்ள நண்பர்களை ஃபோட்டோ எடுத்தாராம். தலைக்கு மேல் ஓடிய மின்கம்பியில் இருந்து மின்சாரம், ஃப்ளாஷ் லைட் வழியாக சிறுமியின் உடல்மேல் பாய்ந்து விட்டதாம். சிறுமி உடலெல்லாம் எரிந்து, டெல்லியில் உள்ள பிரபல மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப் பட்டாராம். ஆனாலும் இறந்து விட்டாராம். 

சிறுமியின் பெயர், வயது, தாய் தந்தையர் பெயர், மருத்துவமனைப் பெயர் என எல்லா விபரங்களையும் தாங்கி, இந்த மெயில் வந்துள்ளது. நான் ஒரு ப்ப்ப்ப்பதிவ்வ்வ்வ்வர் என்று தெரியாமல் எனக்கு அனுப்பி விட்டார்கள். நான் மருத்துவமனைப் பெயரை கூகுளில் தேடினால் அப்படி ஒரு மருத்துவ மனையே இல்லை. மீடியாக்கள் நாம் சத்தமாக ** விட்டால் கூட ‘அதிசயம் பாரீர்’ எனக் காட்டத் தயாராக உள்ளன. ஆனால் எந்த மீடியாலும் இப்படி ஒரு செய்தி வரவில்லை. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக ஒளி எப்படி மின்சாரத்தைக் கடத்தும் என்றே என் சிற்றறிவுக்குப் புரியவில்லை.

இது போக விஜயகாந்த போல் நம்மை ‘மகாராஜா’ ஆக்கும் மெயில்கள் தொல்லை வேறு. அதைப் பற்றி நிறைய பதிவுலக நண்பர்கள் எழுதி உள்ளதை நீங்களே படித்திருப்பீர்கள்.

இன்பாக்ஸில் என்ன வந்தாலும், உடனே அதைப் பார்வர்ட் பண்ணாமல், அதன் நம்பகத்தன்மையைப் பற்றிக் கொஞ்சம் யோசித்தோம் என்றால் நமக்கும் வேலை மிச்சம், அதைப் படிப்போருக்கும் வேலை மிச்சம். யோசிப்போமா?

டிஸ்கி: பதிவில் உள்ள படங்கள் கடுப்பைத் தணிப்பதற்காக! மற்றபடி சிநேகாவோ அஞ்சலிக்குட்டியோ எனக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பி, உங்களைக் கடுப்பேற்றவில்லை என்பதைத் தாழ்மையுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்!