திரைக்கதை சூத்திரங்கள் – பகுதி 29

1.   ஆயிரம் முகங்களுடைய ஹீரோ

 திரைக்கதை எழுதுவது எப்படி என்று சொல்லித்தர பல ஆங்கில குருக்கள் இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு வழிமுறையை நமக்கு பரிந்துரைக்கின்றனர். சிலர் திரைக்கதையை சீக்வென்ஸ்களாக பிரித்து எழுதப் பரிந்துரைக்கின்றனர். சிலர் 3- ஆக்ட் வடிவம் போதுமென்கின்றனர். சிலரோ 7-ஆக்ட் வரை பரிந்துரைக்கின்றனர். சிலர் வடிவம் ஒரு பிரச்சினையே அல்ல, கதையைத் தெளிவாகச் சொன்னால் போதும் என்கின்றனர்.

புதிதாக படிக்க ஆரம்பிக்கும் நாம் இதில் குழம்பிப்போவது சகஜம் தான். ’மதுரைக்கு எப்படிப் போவது?’ என்று ஒருவரிடம் நாம் கேட்க, அவர் ‘ கிழக்கே பார்த்தும் போகலாம்...தெற்கே பார்த்தும் போகலாம்..மேற்கு திசையிலும் போகலாம்..ஒன்னும் பிரச்சினையில்லை’ என்று சொன்னால், நாம் என்ன செய்வோம்? எங்கேயும் போகாமல் அங்கேயே நிற்போம், இல்லையா? ஏறக்குறைய அது தான் எனக்கும் நடந்தது. ஒரு வருடத்திற்கு மேல் எதுவுமே செய்யாமல் எல்லா வழிமுறைகளையும் நான் பார்க்கும் சினிமாக்களில் அப்ளை செய்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். சில படங்களுக்குத் தான் சில வழிமுறைகள் பொருந்தின.

இந்த குழப்பத்தில் இருந்து என்னை வெளியே எடுத்தது, ’நம்முடைய நோக்கம் என்ன?’ எனும் கேள்வி தான். ஹாலிவுட்டில் உள்ள அத்தனை வழிமுறைகளையும் கற்றுத் தேர்வதைவிட, தமிழ் சினிமாவுக்குப் பொருத்தமான திரைக்கதை அமைப்பை கற்றுத் தேர்வது தான் நம்முடைய நோக்கம். அந்தக் கோணத்தில் ‘ஹாலிவுட் திரைக்கதை வழிமுறைகளை’ ஆராய்ந்தபோது, நான் கண்டடைந்தது அல்லது எனக்குச் சரியென்று தோன்றியது Blake Snyder-ன் பீட் ஷீட் அமைப்பு தான்.

அவர் அதை இரு மேதைகளின் பாணியைச் சேர்த்து, புதிதாக ஒரு வடிவத்தை அமைத்தார். அந்த இரு மேதைகள், Joseph Campbell மற்றும் Syd Field. இதில் சிட் ஃபீல்ட் சொன்ன சில அடிப்படை விஷயங்களை ஹிட்ச்காக் படங்களை வைத்து, நான் கற்றுத் தேர்ந்தேன். அவற்றைத் தான் இந்த தொடரின் முதல் பகுதியில் பார்த்தோம். இந்த பதிவில் Joseph Campbell பற்றிப் பார்ப்போம். பின்னர் Blake Snyder பற்றியும், அவரது பீட் ஷீட் எந்த அளவுக்கு நமக்கு சரியாக வரும், அதில் உள்ள குறைகள் என்ன என்பது பற்றியும் பார்ப்போம். (பீட் ஷீட்டை முடித்தபிறகு, சீன் எழுதுவது பற்றி விரிவாகப் பார்க்கலாம்.)

1949ல் Joseph Campbell என்பவர் எழுதிய The Hero with a Thousand Faces எனும் புத்தகம் வெளியானது. புராணங்களை ஆராய்ந்து, ஒரு ஹீரோவின் பயணம் ஒரு குறிப்பிட்ட வடிவில் இருப்பதைக் கண்டு சொன்னார் அவர். அவரது நோக்கம், அதை வைத்து மனிதர்களின் சைக்காலஜியை அலசுவதும், ஆன்மீகரீதியிலும் மனநலரீதியிலும் ஒரு குழந்தை/மனிதன் கடந்து வரும் பாதையைப் புரிந்துகொள்வதுமே!

மோசஸ், இயேசு கிறிஸ்து, புத்தர் என இதிகாச நாயகர்களின் வாழ்க்கையையும் கிரேக்க புராணங்களையும் ஆராய்ந்து இந்தப் புத்தகத்தை எழுதினார் ஜோசப் கேம்பல். திரைக்கதை பற்றி எல்லாம் அவர் யோசிக்கவில்லை என்பதே உண்மை. ஆனால் அவர் கண்டு சொன்னது, திரைக்கதை ஆக்கத்தில் பெரும் மாற்றத்தை உண்டாக்கியது.

ஹீரோவின் பயணத்தை Monomyth என்று அழைத்தார். அதை மூன்று பகுதிகளாகப் பிரித்தார். Departure, Initiation, Return என்று அவற்றை அழைத்தார். இது அரிஸ்டாட்டில் சொன்ன மூன்று அங்க வடிவத்துடன் ஒத்திருந்ததால், திரைக்கதை ஆசிரியர்களின் மூளையில் லைட் எரிந்தது.

Departure: ஹீரோ ஒரு சாமானிய உலகத்தில் இருந்து இன்னொரு இயல்புநிலை கடந்த இன்னொரு உலகத்திற்குள் பிரவேசிக்கிறான். (Set Up - தோன்றுதல்)

Initiation: அங்கே பல சக்திகளை எதிர்கொள்கிறான். (Confrontation – திரிதல்)

Return: அதில் வெற்றி கண்டு, மீண்டும் தன் பழைய நிலைக்கே திரும்புகிறான். (Resolution – ஒடுங்குதல்)

ஹீரோ ஒரு வட்டத்தில் 17 நிலைகளைக் கடந்து ஆரம்பித்த இடத்திற்கே வருவதாக கேம்பல் சொன்னார். தமிழில் இந்த அமைப்பில் உருவான படம், தேவர் மகன். கமலின் வருகையும், அவரது கேரக்டர் ஆர்க்கும் அந்த 17 நிலைகளில் பெரும்பாலானவற்றை ஒத்திருக்கும். அந்த 17 நிலைகளை இப்போது பார்ப்போம்:

1. Call to Adventure : ஹீரோவுக்கு ஒரு சவால் அல்லது எச்சரிக்கை விடப்படுகிறது. அவன் அதற்கு பதில் சொல்லியே ஆக வேண்டிய சூழல்.

2. Refusal of the Call : ஹீரோ அந்த சவாலை ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. ஏற்கனவே இருக்கின்ற சொகுசான வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு, சாகசம் புரிய அவன் தயாராக இல்லை.

3. Supernatural Aid: ஹீரோ யாரோ ஒரு பெரியவர் அல்லது வழிகாட்டி ஒருவரிடம் அறிவுரை/உதவியைக் கேட்கிறான். 

4. Crossing of the First Threshold : ஹீரோ முதல் தடையை அந்த வழிகாட்டியிடமே எதிர்கொள்கிறான். நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துவதன் மூலமாகவும் மனவலிமை மூலமாகவும் அவரை சம்மதிக்க வைக்கிறான்.

5. Belly of the Whale : தன் உலகத்தை விட்டு, ஹீரோ புதிய உலகத்திற்குள் பிரவேசிக்கிறான். வெற்றி பெற வேண்டுமென்றால், இந்த புதிய உலகத்திற்குள் அவன் புகுந்து புறப்பட வேண்டும்.

6. Road of Trials: ஹீரோவின் வலிமையையும் புத்திசாலித்தனத்தையும் சோதிக்கும் சில தடைகளை எதிர்கொண்டு வெல்கிறான்.

7. Meeting with the Goddess: இந்த வெற்றி ஹீரோவுக்கு ஓய்வையும் சொகுசையும் தருகிறது. ஆனாலும் இது தற்காலிக வெற்றி தான். ஹீரோ இங்கே கொஞ்சம் அசந்தாலும், எதிர்சக்தி ஹீரோவைக் காலி செய்துவிடும்

8. Woman as the Temptress : ஹீரோ தன் சொந்த ஆசைகளை எதிர்கொண்டு வெல்ல வேண்டும். தன் இறுதிக்கோளை அடைய, இந்த ஆசைகளிடம் இருந்து அவன் விடுபட்டு வர வேண்டும்.

9. Atonement with the Father: ஹீரோ தனக்குள் இருக்கும் ஒன்றுடனோ அல்லது தன் தந்தையுடனோ இரண்டறக் கலக்க வேண்டும்.

10. Apotheosis : ஹீரோ தனக்குள் இருக்கும் எல்லைகளைத் தாண்டிவிட்டான். எல்லாரையும் விட உயர்ந்து விட்டான். ஆனாலும் அவன் இந்த அங்கீகாரத்தை தன் உலகத்துடன் பகிர்ந்துகொள்ள, கடவுள்களுக்கு நிகரான உயர்ந்த நிலையை அவன் மறுக்க வேண்டும்.

11. The Ultimate Boon: ஹீரோ தன் இறுதி பரிசினை வெல்கிறான். அதன் மூலம் இந்த உலகத்தில் பிரிவை குணப்படுத்த முடியும். இந்த பரிசினை அவன் கடவுளிடமிருந்து திருடி இருக்கலாம் அல்லது கடவுளே கொடுத்திருக்கலாம்.

12. Refusal of the Return: ஹீரோ தன் குறிக்கோளை அடைய விரும்பவில்லை. ஒருவேளை தனக்குக் கிடைத்த ஆசீர்வாதம்/பரிசினை பகிரவில்லை அல்லது இந்த உயர்ந்த நிலையை அவன் எஞ்சாய் பண்ணுகிறான்.

13. The Magic Flight : ஹீரோ அதை திருடி இருந்தால், உலகின் மூலைக்கே விரட்டப்படுகிறான். அல்லது விரும்பி கொடுக்கப்பட்டிருந்தால் கடவுளின் துணையுடன் தன் வீட்டிற்கு விரைகின்றான்.

14. Rescue from Without : ஹீரோவால் தனியே இயல்புநிலைக்கு திரும்ப முடியாது. எனவே நண்பர்களின் துணையுடன் அதைச் செய்கிறான்.

15. The Crossing of the Return Threshold: ஹீரோ தனக்குக் கிடைத்த ஆசீர்வாதத்தை தன் உலகிற்கு கொண்டு வருகிறான். இது ஒரு ஒன் வே. கடவுளே நினைத்தாலும், அதை திரும்ப எடுக்க முடியாது.

16. Master of the Two Worlds: ஹீரோ தன் குறிக்கோளில் ஜெயித்துவிட்டதால், அவனால் இரு உலகிலும் சஞ்சரிக்க முடியும். இப்போது அவனே வழிகாட்டி ஆகிவிட்டான்.

17. Freedom to Live : புதிய சைக்கிள் ஆரம்பம்.ஹீரோவின் ஆட்சி ஆரம்பம்.

(தொடரும்)