அன்னா ஹசாரேயின் வெற்றியும் அவதூறுகளும்

’ஒரு தலைவர் பெரும்பான்மையான மக்களால் புகழப்படுகிறார் என்றால், அவர் ஒரு அயோக்கியனாகத் தான் இருக்க வேண்டும்’ என்று எண்ணும் மனநிலைக்கு நம்மை தற்காலத் தலைவர்கள் கொண்டு சென்றுள்ளனர். இப்படி ஒரு துரதிர்ஷ்டமான நிலை, உலகில் வேறெங்கும் நிலவுகிறதா எனத் தெரியவில்லை.'

- எனது இன்றைய காந்தி விமர்சனப் பதிவில் காந்திக்காக எழுதிய வரிகளை திரும்பவும் ஒரு காந்தியவாதிக்காகச் சொல்ல வேண்டிய நிலை. அண்ணா ஹசாரே தனது ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டத்தைத் தொடங்கியபின் அவர் மீது தான் எத்தனை வசைகள்.

அவரையே ஊழல்வாதி என்றார்கள்.

ஜாதி வெறியர் என்றார்கள்.

ஆர்.எஸ்.எஸ்., பாஜக போன்ற காவி அமைப்புகளின் கைக்கூலி என்றார்கள்.

அன்னிய சதி என்றார்கள்.

அவரது வாழ்க்கையில் இருந்து என்னென்ன குறைகளையெல்லாம் தேடிக் கண்டுபிடிக்க முடியுமோ, அத்தனையும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டுபிடித்துச் சொன்னார்கள். இப்படி கடுமையாக எதிர்க்கும் அளவிற்கு அவர் அப்படி என்ன கேட்டுவிட்டார்?

தேர்தல் கமிசன் போல, மனித உரிமைக் கமிசன் போல ஊழலுக்கு எதிரான ஒரு சுதந்திர அமைப்பு தேவை என்றார். ஊழல்வாதிகளிடமே ஊழலை விசாரிக்கும் அதிகாரம் இருப்பது கேலிக்கூத்து என்றார். இதில் அவருக்கு தனிப்பட்ட முறையில் பயனளிக்கக்கூடிய விஷயம் ஏதாவது உண்டா?

அவர் ஜாதி வெறியர் என்று கொண்டால், லோக்பால் மூலமாக அவரது ஜாதி வெறி அடையும் நன்மை என்ன? 

பாஜகவின் கைக்கூலி என்றால், நாளை பாஜகவுக்கே ஆப்பு வைக்க வாய்ப்புள்ள லோக்பாலுக்கு அவர் ஏன் போராட வேண்டும்?

அன்னிய சதியா இது? இந்தியாவில் ஊழலை ஒழிக்க எந்த அன்னிய நாடு ஐயா சதி செய்வது? பெயரைச் சொல்லுங்கள்.. அந்த திசைக்கு ஒரு கும்பிடு போட்டுக்கொள்கிறோம்.

ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டம் என்பது காங்கிரசுக்கு எதிரான போராட்டம் என்று காங்கிரசே வெளிப்படையாக ஒத்துகொண்டது தான் கேலிக்கூத்து.

காந்தியின் காலத்தில், காந்தி மீது என்னென்ன வசைகள் பொழியப்பட்டனவோ, அவற்றையே திரும்ப இப்போதும் அட்சுரம் பிசகாமல் சொல்கிறார்கள். ஆனால் இந்த அறிவுஜீவிக்கூட்டத்தை எளிய மக்கள் எப்போதும் ஒதுக்கியே வந்துள்ளார்கள். இவர்கள் என்ன தான் கூக்குரலிட்டாலும் உண்மை காலம் தாழ்ந்தாவது வெளியே வந்துவிடுகின்றது.

பகத்சிங்கை தூக்கிலிட காந்தியே காரணம் என்றும், எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம் தூக்கிலிடுங்கள் என்று அவர் சொன்னதாகவும், பகத்சிங் விடுதலைக்கு அவர் எதுவுமே செய்யவில்லை என்றும் உச்சபட்ச அவதூறு காந்தியின் காலத்தில் அவரைப் பற்றிப் பரப்பப்பட்டது, இப்போது காந்தி பகத்சிங் விடுதலைக்காக எழுதிய கடிதம் வெளியில் வந்துள்ளது. 

இந்த அவதூறுகளுக்கு அவர் தன் வாழ்நாளில் பதில் சொல்லவே இல்லை. காரணம், ’இவர்களுக்கு அவதூறு செய்வதைத் தவிர வேறு வேலையில்லை. அதையே தொழிலாக, கொள்கையாக வைத்திருக்கிறார்கள். நமக்கு ஆக்கப்பூர்வமான வேலைகள் நிறைய உள்ளது ‘ என்று அவர் புரிந்து வைத்திருந்தார். 

அண்ணா ஹசாரேவும் இவர்களுக்குப் பதில் சொல்லவில்லை. எந்தவொரு காந்தியவாதியும் பதில் சொல்ல மாட்டார். ஏனென்றால் அவர்கள் செயல்வீரர்கள். அவர்களது கவனம் எல்லாம் செயலின் மீதே, பேச்சின் மீது அல்ல.

நமக்குப் பிடிக்காத பக்கத்து வீட்டுக்காரன் ஓடி வந்து, உன் வீட்டில் தீ எரிகிறது..வா அணைப்போம் என்று கூப்பிட்டால் ‘நீ யோக்கியனா?..அன்னைக்கு என்ன சொன்னே..போன மாசம் பெரியசாமிகிட்ட வாங்குன கடனை திருப்பிக் கொடுக்காதவன் தானே நீ..போன தேர்தல்ல அந்தக்கட்சிக்கு ஓட்டுப் போட்டவன் தானே நீ..அயோக்கியப் பயலே..நீ வந்து என் வீட்டுத் தீயை அணைக்க கூப்பிடுவே..நான் வரணுமா..என்னை என்ன முட்டாள்னு நினைச்சியா..நான் அறிவுஜீவி தெரியுமா?” என்று நாம் எப்போதாவது சொல்வோமா? பதறி எழுந்து அழைத்தவர் பற்றிக் கவலையின்றி ஓடுவோம் அல்லவா? 

ஆனால் அதுவே நம் நாட்டில் பற்றி எரியும் பிரச்சினை என்றால் எல்லா நியாயமும் பேசுகின்றோம். எல்லாக் கேள்விகளையும் கேட்டு, அழைத்தவரின் ஜாதகத்தை ஆராய்கிறோம். விசித்திரமான மனிதர்கள் தான் நாம். 

ஆனால் காந்தியத்திற்கு இது புதிய விஷயம் அல்ல என்பதால், அண்ணா அது பற்றிய கவலையின்றி தன் நிலைப்பாட்டில் உறுதியாக இருந்தார். அந்த உறுதியே பாஜக-கம்யூனிஸ்ட்கள் என்ற இரு துருவங்களின் ஆதரவையும் அவருக்குப் பெற்றுத் தந்தது. 

காந்தியம் எப்போதும் சமரசத்தை நாடுவது, எல்லோருடனும் நட்புக்கரம் நீட்டி அவரது ஆதரவையும் பெறவே அது முயலும். இந்த அடிப்படைப் புரிதல் இன்றி, அவர் மதவாதிகளின் கைக்கூலி என்றார்கள். இதே வழிமுறை மூலம் சுதந்திரம் வாங்கி 65 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்ட பின்னும், நமக்கு காந்தியம் பற்றிப் புரியவே இல்லை. காந்தியை அறிந்து கொள்ள நாம் முயலவேயில்லை என்பதையே இது காட்டுகிறது.

’லோக்பால் வந்துவிட்டால் ஊழல் ஒழிந்துவிடுமா ‘ என்ற கேலிப்பேச்சு இன்னொரு பக்கம். சினிமாவில் நடப்பது போல், மெசின் கன்னை எடுத்து படபடவென ஊழல்வாதிகளைச் சுட்டு ஒரே நாளில் ஊழலை ஒழிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறார்கள். இங்கு பிரச்சினை நம் ஜனநாயக அமைப்பில் உள்ள ஓட்டை தானேயொழிய, இப்போதிருக்கும் அரசியல்வாதிகள் அல்ல. இவர்கள் போனால், வேறொருவர் வந்தும் இதையே செய்வார். எத்தனை பேரைச் சுடுவது?

ஜனநாயக முறையிலான மாற்றம் என்பது எருமை மாட்டில் மழை பெய்வது போல. எந்தவித பரபரப்பும் இன்றி, மெதுவாகவே மிக மெதுவாகவே நிகழும். தீவிரமான சுதந்திரப் போராட்டமே 20 ஆண்டுகளுக்கு மேல் நடந்தது. இந்த லோக்பாலும் பத்து வருடங்களுக்கு மேலாக பேசப்பட்டு வரும் விஷயம். ஒரு பெரிய முயற்சியில் ஏற்பட்டுள்ள குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றமே இப்போது மத்திய அரசுக்கும் அண்ணாவுக்கும் ஏற்பட்டுள்ள உடன்பாடு.

மக்கள் மத்தியில் ஊழலுக்கு எதிராக உள்ள மனப்பான்மையையும், ஒரு வயதான கிழவர் நினைத்தால்கூட அந்த மக்களை ஒன்றுதிரட்டிவிடும் ஆபத்தையும் நம் ஊழல்வாதிகளுக்கு உறைக்க வைத்ததே இந்தப் போராட்டத்தின் ஆகப் பெரிய வெற்றி!

ஜெய் ஹிந்த்!