ரஜினிகாந்தும் துக்ளக் சோவும் (தேர்தல் ஸ்பெஷல்)

நேற்றைய அலசலான ரஜினிகாந்தும் தமிழகமும்-ஐ தொடர்வோம் இன்றும்...

1996ல் ரஜினி வந்திருந்தால் ஜெயித்திருப்பார். கழகங்களுக்கு நல்ல ஒரு மாற்று சக்தியாக ரஜினியின் கட்சி இருந்திருக்கும் என நினைக்கின்றோம். ஆனால் அது சரிதானா? அரசியல் என்பது ‘ஒன் மேன் ஷோ’ தானா?

அந்த நேரத்தில் ரஜினியின் மூளையாகச் செயல்பட்டவர் துக்ளக் சோ தான். துணைக்கு ’திருச்செந்தூர் முருகனிடமே ஆட்டையைப் போட்ட’ ஆர்.எம்.வீரப்பன் போன்ற நல்லவர்களும் உண்டு. தொடர்ந்து  தமிழின விரோதப் போக்கையையும் மனித நேயமற்ற பிராமணீயத்தையும் முன்வைக்கும் சோ போன்றோர் ‘ராஜ குரு’வாக இருந்து நடத்தும் ஆட்சி எப்படி இருந்திருக்கும் என நினைத்துப் பார்க்கவே அச்சமாகத்தான் உள்ளது. மக்கள் மத்தியில் ரஜினிக்கு இருக்கும் நல்ல பெயரைக் கெடுத்து மூடியிருப்பார்கள்.

சோவின் பிடியில் இருந்த, என்ன நடக்கிறதென்றே புரியாத அந்தச் சூழ்நிலையில், அரசியலுக்கு வராமல் இருந்ததுதான் ரஜினி தமிழினத்திற்குச் செய்த மிகப் பெரிய நன்மை!

அடிப்படையிலேயே மனித நேயம் கொண்டவராக இருந்ததனாலேயே ரஜினி இப்போது சோ&கோ-விடமிருந்து விலகி இருக்கிறார். அதற்காக ரஜினியின் ரசிகர்கள், ரஜினிக்கு நன்றி சொல்லத்தான் வேண்டும். சோவும் இப்போது ‘இவர் அதுக்கு சரிப்பட்டு வரமாட்டார்’ எனப் புரிந்து கொண்டு, விஜயகாந்த்தைப் பிடிக்க முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கிறார். நல்ல ஜோடிதான் அது.

கர்நாடகத்தில் ராஜ்குமார் இருந்தவரை, எந்தக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும் அவரை அனுசரித்தே ஆட்சி செய்யும். இல்லையென்றால் அவரது ரசிகர்களின் ஓட்டு அவர்களுக்குக் கிடைக்காது. ரஜினியின் தற்போதைய போக்கும் அந்த நிலை நோக்கியே செல்கிறது. ராஜ்குமார் செய்தது மிரட்டல் அரசியல். ரஜினி செய்வது ’பணிவு’ அரசியல்(?).

தற்போதைய நிலையில் ரஜினியின் நிலைப்பாடு ‘கலைஞர்ஜி நல்லவர், ஜெயலலிதாஜி தைரிய லட்சுமி, விஜயகாந்த் இரட்டைக் குதிரையில் சவாரி செய்யும் திறமைசாலி’ என்பது தான். யாரையும் பகைத்துக் கொள்ளவோ எதிர்த்து அரசியல் புரியவோ அவர் தயாராக இல்லை.

அவரும் சந்திக்கின்ற ‘பாராட்டு விழா’ப் பிரச்சினைக்குக் கூட அஜித் போன்றோர் தான் குரல் கொடுக்கின்றனர். இவர் வெளியிலிருந்து ஆதரவு தருகிறார். நடிகர்களைத் திரட்டி நடிகர் சங்கத்தில் ‘அடிக்கடி 4 மணி நேரம் உட்கார்ந்து இருந்தால் மூலம் வரும் ஆபத்து உள்ளதால், பாராட்டு விழாவுக்கு அட்லீஸ்ட் நேரக் கட்டுப்பாடு தேவை, ’ என்று ஒரு பணிவான தீர்மானம் நிறைவேற்றக்கூட ரஜினி முயற்சி செய்யாமல் இருப்பதில் இருந்தே அவரது ’மோனநிலையை’ நாம் புரிந்து கொள்ளலாம்.ஒரு நடிகராக, சூப்பர் ஸ்டாராக இருப்பதிலேயே அவர் முழு மனத்திருப்தி அடைந்துவிட்டார்.

ரஜினி வெளிப்படையாக ‘நான் அரசியலுக்கு வரப்போவதில்லை’என அறிவித்துவிடலாம். (ஒருமுறை எங்கோ சொன்னார், யாரும் கண்டுகொள்ளவில்லை, குமுதத்தைத் தவிர!) ஆனால் அதற்குத் தடையாக இருப்பது, முன்பு அவர் படங்களில் ‘யாரோ எழுதிக் கொடுத்துப் பேசிய’ லேட்டஸ்ட்டா வருவேன் போன்ற பஞ்ச் டயலாக்குகள் தான். புலி வலைப் பிடித்த கதையாக அந்த வசனங்களைப் பொய் என்று சொல்லவும் முடியவில்லை, உண்மையாக ஆக்கவும் முடியவில்லை.

இப்போது இந்தத் தேர்தலைப் பொறுத்தவரை ரஜினி உணர்த்தியிருப்பது’ நான் யாருக்கும் தொந்தரவு பண்ண மாட்டேன், என்னையும் ப்ளீஸ் தொந்தரவு பண்ணாதீங்க’என்பதுதான். கழகங்களின் நிலையும் ரஜினி ’ஆதரவு தராவிட்டாலும் பரவாயில்லை, எதிர்க்காமல் இருந்தாலே போதும்’ என்பது தான்.

விடு ஜூட்!

நாமும் இனி ரஜினி வந்து தமிழகத்தை ரட்சிப்பார் என்றெல்லாம் கனவு காண்பதையும், அவரை ‘வா.. தலீவா..வா’ என டார்ச்சர் செய்வதையும் விடுத்து, அவரை தொடர்ந்து சந்திரமுகி, எந்திரன் போன்ற நல்ல கமர்சியல் படங்களைக் கொடுக்க விடுவோம்.

டிஸ்கி: நொந்து போன, புண்பட்ட மனங்களுக்கு: அடுத்த சூப்பர் ஸ்டார் யார்?